چالش های داربست بندی کدامند ؟

مهمترین موارد چالشی در داربست بندی عبارتند از:

1. برپایی و پیاده کردن داربستها
2. بالا وپایین رفتن از داربست
3. لغزیدن یا شکستن تخته الوارها
4. بارگذاری نادرست یا اضافه بار
5. سکوهای فاقد تخته الوار یا پوشش کامل
6. سکوهای فاقد نرده ی محافظ
7. کوتاهی در نصب تمامی اجزای لازم مانند صفحات زیر ستونَ,اتصالات و مهارها
8. حرکت دادن داربست های متحرک در مجاورت سیمهای برق
9. حرکت دادن داربست های متحرک همراه با کارگران روی سکو

1. برپایی و پیاده کردن داربستها

15 تا 20% اسیب دیدگیهای مربوط به داربست به برپایی پیاده کردن داربست مربوط می شود. متداول ترین مشکل کوتاهی در سکوی کار کاقی برای کارگران جهت استفاده در زمان نصب طبقه ی بعدی داربست ها است.

کار بر روی یک یا دو تخته الوار توصیه نمی شود.

نکته ی مهم دیگر, اجزایی همچون مهار هاست که باید انها را همراه با عملیات مونتاژ داربست نصب کرد.کوتاهی در انجام این کار باعث ناپایداری داربست می شودو هرچند که ممکن است داربست دچار واژگونی نشود,امکان تاب خوردن یا حرکت ان تا حد پرتاب کارگر از روی سکوی کار وجود دارد. این اتفاق اغلب زمانی روی می دهد که سکوی کار تنها یک یا دو تخته الوار عرض داشته و همانطور که معمولا در زمان برپایی و پیاده کردن داربست رایج است نرده ی محافظ نیز وجود ندارد.

2. بالا و پایین رفتن از داربست

تقریبا 15% آسیب دیدگی های مربوط به داربست در زمان بالا و پایین رفتن کارگر از داربست اتفاق می افتد. بالا و پایین رفتن از قابهای داربست کاری معمول اما غیر قابل قبول است که معمولا به حوادث متعدد و مرگ منجر می شود. بالا و پایین رفتن از مهار ها نیز عامل معمول حوادث است.

برای حل این مشکل باید نردبان کافی تامین کرد.

به علاوه کارگران باید از روش بالا رفتن صحیح استفاده کنند.(تماس سه نقطه ای)

3. لغزیدن یا شکستن تخته الوارها

بسیاری از حوادث به مشکل داشتن تخته الوارها مربوط می شود.در صورت ثابت نکردن تخته الوارها با بست یا روش دیگر امکان لغزیدن انها وجود دارد و این عامل تعداد قابل توجهی از حوادث است.همچنین شرایط ضعیف تخته الوارها یا اضافه بار نیز باعث شکستن انها می شود. بنابر این استفاده از درجه ی مناسبی از الوارها و بازرسی تخته الوارها پیش از برپایی جهت اطمینان از نبود بخش های ضعیف,خرابی یا ترک بسیار مهم است. مسئله ی معمول دیگر پیش امدگی نا کافی یا بیش از حد تخته الوارها در محل تکیه گاه است. پیش امدگی بیش از حد باعث برگشتن تخته الوارها در زمان پا گذاشتن کارگر بر روی بخش پیش امده می شود.

پیش امدگی ناکافی نیز خطر لغزش تخته الوار را در بر دارد.

4. بارگذاری نادرست یا اضافه بار

اضافه بار باعث تغییر شکل خمشی زیاد تخته الوار شده و این به خرابی و شکستن تخته الوارها منجر می شود. مشکل اضافه بار اغلب در حرفه ی بنایی پیش می اید که وزن پالت مصالح ممکن است ازkg1500تجاوز کند. در صورتی که مصالح نسبت به سکوی داربست پیش امدگی زیادی داشته باشند,عدم توازن ایجاد شده می تواند به واژگونی داربست منجر شود.

5. سکوهای فاقد تخته الوار یا پوشش کامل

این شرایط نه تنها به حوادث زمان برپایی یا پیاده کردن داربست,بلکه به استفاده ی عمومی از ان نیز مربوط می شود.

بر طبق مقررات ساختمانی عرض تمامی سکوهای کار داربست باید حداقل mm450  باشد. تمامیسکوهای با ارتفاع بیش از 4/2 متر باید به طور کامل پوشش داده شود.

6. سکوهای فاقد نرده ی محافظ

سکوهای فاقد نرده ی محافظ یک مشکل ایمنی جدی در ساختمان محسوب می شود. نرده ی محافظ وسیله ی بازدارنده ی مهمی در سقوط  از روی سکوهای مرتفع همینطور کوتاه است. بیش از یک سوم سقوطهای از روی داربست از روی سکوهایی با ارتفاع کمتر از 3 متر بوده است.بنابراین وجود نرده ی محافظ در زمان استفاده ی معمول از تمامی سکوهای با ارتفاع بیش از 5/1 متر توصیه می شود. نرده ی محافظ تمامی سکوهای کار شامل قید فوقانی,قید میانی و تخته ی پاخور است.

7. کوتاهی در نصب تمامی اجزای لازم

کوتاهی در استفاده از تمامی اجزای لازم موجب مشکلات ایمنی جدی می شود.در مواردی که داربست به صورت ارتفاعی از چند قاب تشکیل می شود,کارگران ممکن است در استفاده ازتمامی اجزای داربست کوتاهی کنند,از جمله ی این مواردمی توان به کوتاهی در نصب صفحات زیر ستون,مهار بندی,وسایل اتصال مناسب و مهار های سازه ای کافی اشاره کرد. افراد بر پا کننده ی داربست باید تمامی اجزای ضروری را نصب کرده تا از ایمن بودن داربست اطمینان حاصل شود. به علاوه کارگران باید این اجزا را همراه با پیشرفت عملیات بر پا سازی داربست نصب کنند.

8. تماس برقی با سیمهای هوایی

داربستها به ندرت با سیمهای هوایی برق تماس پیدا می کنند, اما این حادثه در صورت وقوع تقریبا همیشه مرگبار است. کوتاهی در حفظ فاصله ی ایمنی از خطوط هوایی برق در زمان حرکت دادن داربست یک مشکل مهم است. پیش از حرکت دادن داربست های متحرک در فضای باز بیرون,مسیر را به دقت بررسی کنید تا از نبود سیمهای هوایی در فضای مجاور اطمینان حاصل شود. در برخی موارد پیاده کردن جزیی داربست برای اطمینان از وجود فاصله ی ایمنی لازم تا خطوط هوایی برق ضرورت دارد.

در جدول1 حداقل فواصل ایمنی لازم فهرست شده است. بالا بردن اجزای داربست با لیفتراک یا تجهیزات مکانیکی دیگر مستلزم برنامه ریزی دقیق است و باید از انجام این کار در مجاورت خطوط برق پرهیز کرد. حمل داربستهای قبلا برپا شده به کمک لیفتراک,به ویژه در کارهای ساختمانی مسکونی دلیل بسیاری از حوادث برق گرفتگی بوده است(این کاری بسیار خطرناک است). همچنین کارگرانی که بر روی سکو کار می کنند باید در  زمان جابه جایی مصالح یا تجهیزات نیز مراقب با سیمهای برق باشند.

9.حرکت دادن داربست های متحرک همراه با کارگران روی سکو

حرکت دادن داربست های متحرک همراه با کارگران روی سکو کاری خطرناک است. در مواردی که پایین امدن کارگران غیر عملی و ارتفاع داربست بیش از 3 متر است,کارگران باید به طور جدا گانه خود را با استفاده از یراق کامل بدن و بند رابط مهار کنند. طناب نجات باید به نقطه ی مهار مناسبی به جز داربست بسته شود. چاله,فرو رفتگی,جدول و غیره می تواند موجب واژگونی داربست در زمان جا به جایی شود. در برخی مناطق چنانچه ارتفاع داربست از مقدار معینی بیشتر باشد,حرکت دادن داربست همراه با کارگران ممنوع است.